Viva Mexico!

Lieve mensen,

Wat gaat een vakantie toch altijd snel. Zo ben je in Mexico en zo ben je alweer terug in ons koude kikkerlandje.

Mijn vertrek verliep helaas niet zo soepel. Ik had geen ESTA formulier ingevuld en mocht dus de VS niet in, zelfs niet om alleen maar over te stappen. Na veel bellen, stressen, lenen van een creditkaart van een hele lieve grondstewardess en met een dikke brok in mijn keel zat ik dan eindelijk in het vliegtuig naar MEXICO!
Het blijft toch altijd een avontuur, vooral omdat ik geen beltegoed op mijn telefoon had, een hele 5$ op zak en krappe overstaptijden (in Chicago & Houston): nieuwe luchthavens verkennen, vertragingen, vliegtuiggesprekken, de ‘maaltijden’, tax-free window-shoppen, en ga zo maar door.

In Mexico stond Maria al op me te wachten. Veel tijd om bij te komen had ik niet, donderdagochtend moest ik weer vroeg op. Maria heeft een bedrijf in Nanotechnologie en ze had een productpresentatie. Kon ik meteen aan de temperatuur wennen van 38 graden... ’s Middags zijn we naar Guadalajara vertrokken, 3 uurtjes van Leon af. Guadalajara is op Mexico-stad na, de grootste stad van Mexico. We hadden een hotel midden in het centrum, ideaal want zo hoefden we niet ver te lopen voor een lekkere Mexicaanse maaltijd en een lekker Mexicaans pilsje.

Vrijdag was dan eindelijk de dag waar ik al meer dan 4 jaar naar uitgekeken had (de vorige keer was het er niet van gekomen i.v.m. tijdsgebrek): we gingen met de Tequila Express naar TEQUILA! Jaja er is serieus een dorp in Mexico dat Tequila heet, en ook meteen de enige plaats in de wereld waar tequila geproduceerd mag worden. Het was die dag Dia de la Madre (Moederdag), één van de belangrijkste feestdagen in Mexico, dus hele Mexicaanse families waren uitgetrokken voor een dagje Tequila. Een warm welkom door Mariachi, uitleg over het ontstaan van tequila, onbeperkt alle varianten en mixjes van tequila proeven, rondleiding op het bedrijf Herradura (die de heftigste tequila hebben ter wereld met 46% alcohol) en afsluitend een buffet met traditionele dansen en klederdrachten en lekker Mexicaanse lekkernijen natuurlijk.
De dag bestond niet alleen maar uit tequila drinken en lekker eten. Na Tequila zijn we nog even Guadalajara gaan verkennen. Er is een buitenwijk genaamd Tlaquepaque met allemaal galerieën, kunstwerken, boetiekjes, standbeelden, kerken (en bijna alles was helaas gesloten vanwege Moederdag) maar het was heel leuk en mooi om doorheen te lopen.

Zaterdags zijn we vroeg opgestaan om met de bus (in zo’n 7 uurtjes) naar Nuevo Vallarta te reizen. Nuevo Vallarta is niet zo bekend, er staan alleen maar hotels, maar het stadje/haventje Puerto Vallarta is in de regio erg bekend en toeristisch. In Nuevo Vallarta hadden we met zijn 2en een soort van vrijgezellenweekend voor Maria: all inclusive hotel, 5-sterren, privéstrand, zon, heerlijke ligbedjes, zeewater van ongeveer 26 graden. Je kunt begrijpen dat we ons goed vermaakt hebben die drie dagen. Ik moet er wel bij zeggen dat het geen zuipen/feest weekend was maar een relax & detox weekend. Vroeg op voor een groentesapje, yogalesje, ontbijtje, wandelingetje, bakken in de zon (met factor 50) en zwemmen in de zee.

Eenmaal terug in Leon begon voor Maria haar laatste werkweek voor de bruiloft. Overdag was ik voornamelijk op mezelf aangewezen maar dat heeft de pret niet mogen drukken. Jurken passen, Leon verkennen, uitgebreide lunches iedere dag, met de broer van Maria op stap, met de moeder van Maria op stap, etentjes, veel meegeholpen met de voorbereidingen van het huwelijk (zelfs het openingsnummer gekozen). Ik heb mijn dagen goed kunnen vullen.

Eén dag ben ik alleen op stap geweest. Ik heb met Maria een stad in de buurt uitgezocht (in de buurt betekend hier zo’n 3 uur met de bus) die voor een blonde Europeaanse veilig genoeg is om alleen te gaan verkennen. De keuze kwam uit op Querétaro. Ooit door de VS benoemd tot hoofdstad van Mexico, het heeft één van de langste aquaducten ter wereld (8 km lang met 76 bogen), keizer Maximiliaan is hier geëxecuteerd, het verdrag van Guadeloupe is hier getekend (waardoor Mexico de helft van zijn land afgaf aan de VS), dus al met al genoeg historische gebeurtenissen voor een cultuur nerd!
Het is uiteindelijk een hele leuke dag geweest met een tram tour langs de plekken buiten de stad en een wandel route door de binnenstad. De mannelijke Mexicanen waren alleen iets waar ik geen rekening mee had gehouden... Getoeter van auto’s en op bijna iedere straathoek mee uit gevraagd worden: was het niet voor een kopje koffie, of een wandelingetje, dan wel voor een drankje in de avond. Ik heb er met Maria hartelijk om kunnen lachen toen ik weer terug was in Leon.

Ook heb ik eindelijk de verloofde van Maria leren kennen. Nogal een essentieel onderdeel bij een huwelijk waar je nota bene bruidsmeisje bent. Het is gelukkig een hele aardige kerel!
En toen zaterdag 18 mei was het eindelijk zover! De grote bruiloft!
Het kerkelijk huwelijk vond pas plaats om 19.00 dus we hadden de hele dag de tijd de laatste zaken te regelen, de haren te doen, de make-up aan te brengen, ons in onze jurken te hijsen, het draaiboek door te nemen. Ik was Madrina de Lazo, samen met Javier (Padrino de Lazo), de broer van Maria. Dat betekend dat wij halverwege de mis een soort van lange rozenkrans om het bruidspaar moesten leggen: het kruis moest tussen het bruidspaar inhangen en onder geen beding mocht ‘de lazo’ afzakken. En daarna was het tijd voor lekker eten, lekker drinken, feest, dans en gezelligheid. Tot in de late (of eigenlijk vroege) uurtjes hebben we staan springen en dansen op van allerlei muziek. Die Mexicanen weten wel hoe je een feestje moet vieren!

En nu dus weer terug in NL voor een paar daagjes, hard aan de scriptie en bijkomen van de jetlag. Hasta luego! xx