Bucket list: afstrepen maar!!

Liebe Leute!

Helemaal vergeten dat ik ook nog een blog bijhoud. Hier een (lange) update van de afgelopen maand.

6 maart kwam Rik ’s avonds aan gingen we direct door naar Alina en Noor in de Wasserwerkbar: in het weekend een rock bar en doordeweeks een cocktailba!?! De volgende dag zijn we naar de BMW plant tour geweest. Het was leuk het met Rik nog eens te doen. Hij vond het gelukkig ook erg geslaagd! Rik had qua eten & drinken een aantal wensen op zijn lijstje staan: o.a. Muenchner Subways, KFC, Starbucks, kebab en natuurlijk bierrrr. Die Subway hebben we dus maar direct afgestreept, om vervolgens met een volle maag richting Schloss Nymphenburg te gaan. De lente is helaas nog niet doorgebroken hier, dus buiten het imposante gebouw was er nog niet veel te zien. ’s Avonds zijn we naar de Tribühne geweest, een bar in Studentenstadt waar je een Mass krijgt voor 4€ en dat terwijl het toch echte Erdinger is! Vrijdag was het tijd voor Rikkert om kennis te maken met het Starkbeerfest. We hadden geen reservering, maar we mochten bij een aantal aardige andere Leute aansluiten. Het Starkbeerfest eindigt om 23.00, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat we dan ook naar huis gaan. Via de lekkerste kebabtent van Muenchen (op hbf) zijn we geëindigd in een hostel bar. En uitslapen was er niet bij op zaterdag, we waren voor een uitgebreide brunch uitgenodigd bij Julia en Laurent. Niets beters dan onbeperkt (vr)eten na een avond goed stappen! Na wat door de stad gewandeld te hebben stond ’s avonds een andere grote mijlpaal op het programma: eten bij de (tot vorig jaar) grootste KFC ter wereld! Zondag was onze serieuze dag. We zijn naar Dachau geweest en eenzelfde toer gedaan als met pap & mam. Zelfs nog wat nieuwe dingen gezien zoals de “gevangenis” in het kamp. Het is en blijft indrukwekkend!
Op maandag moest mijn lieve broertje helaas weer naar huis… En moest ik weer aan mijn thesis. Echt veel tijd heb ik er niet voor gehad. Noors laatste weken waren ingegaan dus dat betekende in sneltreinvaart zaken van onze bucket list afstrepen:

We zijn naar Lindau geweest, een stadje aan het Bodenmeer (het op drie na grootste meer van Midden-Europa (536 km²)). Het oude centrum ligt op een eiland en is door een dam en een brug met het vasteland verbonden. Een interessant weetje: Van 1933 tot 2005 was Hitler er ereburger. Toen dat bekend werd, werd hij meteen van de lijst geschrapt. Heel mooi stadje maar super klein, dus op aanraden van de VVV-mevrouw zijn we op de trein gestapt naar Oostenrijk (9 km verderop). Hier, in Bregenz, zijn we met een karretje de Pfänderberg op geweest. Deze 1064 meter hoge berg geeft een super uitzicht over het landschap en het meer. Wij waren natuurlijk absoluut niet gekleed op ‘het afdalen van een 1000 m hoge berg door sneeuw & ijs', maar het is uiteindelijk helemaal goed gekomen.
De volgende dag stond Nürnberg op het programma. Tijdens de tweede wereldoorlog is 90% van het centrum verwoest, maar bijna geheel gereconstrueerd. Na wat door het mooie centrum gewandeld te hebben, en de “Kaiserburg” gezien te hebben zijn we naar het Nürnberg-tribunaal geweest. Hier heeft het “Proces van Nürnberg” plaatsgevonden tegen 24 kopstukken van het naziregime uit de Tweede Wereldoorlog. Het was een erg indrukwekkende tour waarbij we veel informatie te lezen/horen kregen over het voorafgaan, het verloop van de processen en de vonnissen (met af en toe gruwelijke beelden).
Een geheel ander item op onze bucket list was het bezoeken van een “Nachtflohmarkt”. Een zeer bekend fenomeen hier. Op het terrein van de Kultfabriek wordt één van de clubs voor die avond (van 17.00-00.00) omgebouwd tot grote en vooral drukke rommelmarkt. Als afsluiter hadden Noor en ik, vooral vanwege de winterse temperaturen en het gebrek aan lente, erwtensoep gemaakt voor onze Erasmus Freunden.
Op zondag gingen we (Alina, Noor, Baha & ik) vrolijk verder met afstrepen: Königssee stond op het programma. Königssee ligt in het uiterste zuidoosten van Beieren, dichtbij de grens met Oostenrijk. Het is het koudste, schoonste en diepste meer van Duitsland, met een maximale diepte van 190m. Met een boot zijn we naar St. Bartholomä gevaren waar we de Eiskapelle bezocht hebben, een soort van vallei. Het was zoooo mooi, net of je uren door een schilderij wandelt.

En toen was helaas echt de allllllllerlaatste week van Noortje aangebroken. Voor iedereen had ze een afscheidsdiner georganiseerd bij de plaatselijke Griek “Paros”. Natuurlijk niet zomaar, deze Griek heeft iedere maandag Weinfest, wat dus onbeperkt wijn drinken betekend. Gelukkig hoefde ik als één van de weinige nog geen afscheid te nemen. Wij zouden nog wat productieve scriptiedagen hebben.


Onze kookclubjes gaan trouwens lekker. Franscisco & Noor zijn er helaas niet meer bij, maar er zijn wat Australiërs voor in de plaats gekomen. Ik denk dat we op het moment zo’n 3 etentjes per week hebben, dus dat betekend dat ik niet veel hoef te koken haha. En dus donderdags stond er een Portugees diner bij Teresa op de planning, waarna we ‘los’ zijn gegaan in de (ongeveer 20m2) kelderbar bij haar in de residentie.

Helaas na Noor is er nog één iemand die weg gaat en dat is Alina. Haar grote wens was om naar Neuschwanstein te gaan in haar laatste weekend, dus zijn we met Joshua en Sujeed vroeg op weg gegaan. Het geluk hadden we niet echt bij ons; het was zooooo mistig dat van het uitzicht en het kasteel niets te zien was. Lang hoefde we gelukkig niet te treuren want er stond een lekker Spaans/Indiaas diner op ons te wachten bij Isabel, en daarna stond Neuraum op het programma: de grootste club van Muenchen, met 5 verschillende zalen/verdiepingen.
Helaas was op 2 april ook het afscheid van Alina… Na lekker Vietnamees te hebben gegeten zijn we met 15 mensen naar het Hard Rock café geweest. Pfff ben blij dat ik komend half jaar even geen afscheid meer hoef te nemen van mensen.

Behalve diners, zijn we nu ook aan het ontbijten geslagen met zijn allen. Afgelopen vrijdagochtend was ik uitgenodigd voor (Australische) pannenkoeken bij Joshua en ik moet eerlijk zeggen dat die verdacht hetzelfde smaken als Nederlandse pannenkoeken. Achja beter goed gejat dan slecht bedacht haha. ’s Avonds heb ik voor Abel, Joshua, Isabel, en haar nieuwe huisgenootje Maritza gekookt om vervolgens naar een feestje te gaan in de Cubar. Het was georganiseerd door SprachDUO, een organisatie die mensen met verschillende talen bijeenbrengt. Een Duitser die zijn Engels wil verbeteren kan een duo vormen met een Engelsman die graag Duits wil leren. Je snapt het al, ik heb natuurlijk niemand gevonden die Nederlands wil leren.

Zo, het was weer een heel verhaal. Bis nächste mal! xx