Four seasons in one day

Hallo lieve mensen,

Toch maar eens een blog schrijven over mijn PhD voordat ik dadelijk al afgestudeerd ben…

Dus… Wat is een PhD?
Om ff Wikipedia te quoten: “Het betreft een research-doctoraat en is in vele landen de hoogste academische graad die iemand kan behalen en kan alleen verkregen worden door het doen van promotieonderzoek.”
Ik heb 3-3,5 jaar de tijd om een onderzoek op te zetten, volledig dicht te timmeren met argumenten en literatuur, onderzoek uit te voeren in vorm van interviews/enquêtes/focus groepen, alles te analyseren, resultaten uit te schrijven en conclusies te schrijven die een maatschappelijke en academische bijdrage leveren aan de wereld. En hopelijk in de tussentijd uitzoeken wat ik daarna wil gaan doen…

Dus waar gaat mijn PhD onderzoek over? Greenwashing.
Dat betekend letterlijk je bedrijf, merk of producten onderdompelen in een vals laagje groen. Een milieuvervuilend bedrijf dat wat geld aan een milieubeschermende organisatie geeft en daar dan mee te koop loopt, een modemerk dat zegt dat het organische katoen gebruikt en het dan maar een paar procent blijkt te zijn, of een bedrijf dat zegt dat het duurzaam opereert terwijl in werkelijkheid slechts een klein percentage daadwerkelijk fairtrade is. Ook het gebruik van misleidende tekst zoals 100% natuurlijk of 100% vrij van chemische stoffen (alles in de wereld bestaat uit chemische stoffen), 100% CFC-free vermelden terwijl dit al zo’n 20 jaar verboden is in alle producten (en dus overbodig te vermelden), het gebruik van groene kleuren, natuur beeldmateriaal, en ga zo maar door.
Het gebeurd met bijna ieder product dat wordt aangeprezen vanwege zijn groene kwaliteiten, regelgeving is moeilijk vanwege het grote grijze gebied, consumenten zijn zich niet bewust van alle misleiding dus genoeg onderzoek te doen en problemen op te lossen.

Terug naar mijn gebeurtenissen van de afgelopen maanden:
Het was achteraf gezien niet zo’n geweldig idee om de warmste maand in Australië in te ruilen voor de koudste maand in Nederland, maar gelukkig was het nog een beetje goed weer toen Joshua en ik eind februari terugkwamen in Australië. Ze geven je hier de tijd om je te laten wennen aan je nieuwe omgeving, aan de universiteit, administratie duurt eeuwig lang en het tempo ligt hier sowieso heeeeeeel laag dus eerste weken was er genoeg tijd voor BBQ’s, festivals, fietstochtjes, nog meer BBQ’s en feestjes. Na een drukke, vermoeiende, overweldigende, emotionele en koude vakantie in Nederland was het heerlijk weer in mijn eigen kleine rustige wereldje terug te zijn.

Op de La Trobe University ben ik trouwens ontzettend lief en leuk ontvangen door de mensen. Mijn supervisors en co-supervisors zijn allemaal even aardig. Leuke mede PhD kandidaten. In mijn kantoor zitten we met een hoop Vietnamezen (ken inmiddels al aardig wat woorden), een Iraanse, een Peruaan, een Saoedi, een Indiase en ik vertegenwoordig Europa als Nederlander. Ik heb zelfs al mijn eerste bijbaantje gescoord: tweedejaars studenten tutoren en begeleiden voor het vak Services Marketing. Het verliep niet allemaal even gesmeerd (studenten zijn lui en net kleine kinderen, niet echt mijn doelgroep haha) maar het is blijkbaar een eer als je gevraagd wordt om het te doen, het betaald super goed en staat goed op je CV en al met al was het een leerzame ervaring.
En blijkbaar deed ik het goed want komend semester mag ik hetzelfde gaan doen voor het vak International Marketing. Gelukkig zijn het deze keer wat oudere studenten.

Ik ben nog steeds actief aan het wandelen en de omgeving van Melbourne aan het leren kennen. Ik ben met mijn meetup hike groepje op een vroege zondagmorgen Mt Donna Buang opgeklommen. Het was een fitness hike en dat heb ik geweten: in minder dan 7 kilometer lengte, 1100 meter omhoog over een glad modderig paadje. De keer van Greens Bush naar Cape Schanck‏ (km of 15) was gelukkig een stuk vlakker en met geweldig uitzicht. Ik heb een meisje uit Italië leren kennen tijdens mijn hike, die toevallig ook aan de TU München heeft gestudeerd; beide blij eens een Europeaan tegen te komen en ze weet waar alle goede koffieplekjes zijn hier!

Voor zijn verjaardag heb ik Joshua en mij een combo ticket voor alle dierentuinen in Victoria gegeven. We zijn naar de Open Range Zoo geweest, vooral gericht op Afrika, waar je in een open bus door de “natuurlijke habitat” en zijn dieren rijdt. Maar mijn favoriet was de Healesville Sanctuary, een dierentuin met alleen maar dieren die oorspronkelijk uit Australië komen (of heel lang geleden geïmporteerd, zoals de dingo’s door de chinezen 18000 jaar geleden). Behalve alle dodelijke slangen en spinnen (erg handig ze eens van dichtbij te zien en hopelijk volgende keer in het wild te herkennen… ), heeft Australië een groot aantal buideldieren, vogels en natuurlijk koala’s!

Sinds ik terug ben heb ik verder nog wat vrijwilligerswerk gedaan. Ik heb meegeholpen met de Dutch Orange Day voor de Nederlandse organisatie hier in Australië, onze vorm van Koningsdag in Melbourne, en het was een groot succes (ik ben zelfs in een tijdschrift terecht gekomen (http://www.theaustraliatimes.com/magazine/gourmet/issue/305/page/65/#66). Natuurlijk was er ook een Oranjefeest de avond voor Dutch Orange Day. Nederlandse DJ’s, muziek van Nederlandse artiesten, oranje dresscode, bitterballen en op Joshua en wat andere verdwaalde Aussies alleen maar Nederlanders. Het was fantastisch! Vanaf volgende maand ga ik wat meer vrijwilligerswerk doen voor de Nederlandse organisatie. Ik ga een vrijdag per maand meehelpen tijdens happy hour, ik krijg niet betaald maar wel lekker Nederlandse hap (ze hebben zelfs KAPSALON!). Ik moest een vijf uur durende cursus volgen om mijn Responsable Service of Alcohol (RSA) te halen, zonder dit papiertje mag je geen alcohol schenken in Australië en ga dus vanaf augustus aan de slag.
Verder heb ik meegeholpen tijdens een evenement dat geld inzamelde voor Foster kinderen. Mensen moesten geld inzamelen ($1000) en dan abseilen van de St James Building in het centrum van Melbourne. Als vrijwilliger mocht ik ook abseilen! Het was supervet! Meer dan 110 meter naar beneden met niets meer dan een helm op, een touw in je handen en fantastisch uitzicht over Melbourne en omgeving! Ik heb nog behoorlijk wat uurtjes na gestuiterd van de adrenaline.

En daarna kwam de winter… Ohhhhh wat is winter in Melbourne verschrikkelijk. Het is heerlijk overdag met zo’n 10-15 graden, en dan als het donker word wordt het koud en dan zit je in een koud huis zonder isolatie, enkele ramen, grote tochtkieren en weinig tot geen verwarming. Je kunt zeggen over Nederland wat je wil qua winter, maar binnen is het altijd aangenaam. Twee maanden geleden was ik nog zo naïef om te denken dat het alleen het huis was waar ik in woonde, inmiddels weet ik beter en is een koud, tochtig en niet geïsoleerd huis de standaard in Melbourne. Maar terug naar mijn verhaal, om aan de kou te ontsnappen en ook omdat ik dichter bij de universiteit wilde wonen besloot ik te verhuizen. Groot nieuws: ik ben met Joshua gaan samenwonen! En tot nu toe, 2 maanden later, nog geen ruzie gehad, dus dat gaat goed hahaha. Het is vanwege de ernstig vervormde, dure, rare huizenmarkt constructie onmogelijk om met zijn tweeën in Melbourne samen te wonen dus we “sharen”. We delen een groot huis met Alice (student), Markland (zelfstandig ondernemer) en Rocket (liefste hond in de wereld).
We wonen nu tussen Joshua zijn uni, waar hij werkt, en mijn uni in. Een leuke wijk genaamd Northcote. Het voordeel van deze locatie is dat ik naar de uni kan fietsen (evengoed 20km per dag), de stad nog op fietsafstand is, ik goedkoper woon, veiliger woon, aan een goede uitgaansstraat met allerhande soorten keukens woon en het sportcentrum om de hoek is.

Om mijn verhaal niet al te lang te maken heb ik de hoogtepunten even uitgelicht. Er is één ander dingetje nog en dat is dat ik merk dat mijn Nederlands heel erg naar de achtergrond aan het raken is. Ik praat hier natuurlijk 24/7 Engels en als ik skype is dat meestal in het Limburgs. Ik heb inmiddels al aardig wat jaartjes doorgebracht in internationale context waar Engels vaak de hoofdtaal is en ik merk dat ik langzaamaan af en toe Engelse woorden door mijn Nederlands en Limburgs gooi, wat echt vreselijk irritant is (ik vind al die Nederlandse tienermeisjes die maar twee woorden Engels spreken en die dan in iedere zin gebruiken zoals "OH MY GOD!" echt vreselijkkkk!). Dus bij deze alvast: SORRY! (moeten jullie maar vaker met me skypen haha)

Dat was het voor nu.
xx